Luuk Audenaerde (21) is filmmaker. Hij maakte een korte film, genaamd Manic Lover, over een jonge vrouw die op zoek is naar echte liefde om aan haar eenzaamheid te ontsnappen. Hiervoor strikte hij model en actrice Cheyenne Löhnen. Met schaarste aan ervaring uit de filmwereld, tovert Luuk binnenkort toch een film op het doek in Lab-1 in Eindhoven: ‘’Als je weet wat je wil doen en daar discipline voor hebt, is een opleiding niet nodig.’’
Maasja, een jonge vrouw met een wanhopige behoefte aan affectie en connectie, is op zoek naar ‘echte liefde’ in een eenzame cyclus van hook-ups. Echter ligt haar ideaalbeeld van liefde ver van de werkelijkheid. ‘’Of ik een boodschap over wil brengen? Ik hou er niet zo van om bij een film een boodschap mee te geven van ‘dit moet je denken of dit moet je voelen’. Het einde van de film is dan ook open, waardoor er verschillende interpretaties kunnen ontstaan bij het publiek. Er is dan ook geen specifieke doelgroep voor de film; hij is voor iedereen die het leuk vindt om te kijken. Wel denk ik dat hij meer aan zal slaan bij jongeren. Ik hoop dat zij zich herkennen in mijn film.’’
Onderneming
‘’Ik ben een filmmaker’’, vertelt Luuk. ‘’Ik heb altijd al een hele sterke obsessie met film gehad en ben er mijn hele leven al mee bezig. Voor mij is het gewoon natuurlijk om een film te maken.’’ Hij is 21 jaar en komt uit Veldhoven. De korte film die hij heeft gemaakt is voor hem een echte onderneming: ‘’Met alle moeite en geld dat het mij heeft gekost kan ik nu wel zeggen: ‘’Kijk, dit heb ik zelf gemaakt.’’ Luuk maakte de film vooral voor zichzelf: ‘’Hoe dichter je het creëren van de film bij jezelf houdt, hoe beter het wordt. Je kunt denken ik ga iets maken omdat anderen dat graag willen zien, maar ik maak liever iets wat ík graag wil zien. Het is voor mij echt een manier om me te uiten.’’
Eigenwijs
Luuk is na 6 jaar VWO aan de Dutch Filmers Acadamy (DFA) in Eindhoven gaan studeren. Dat hield hij echter maar een paar maanden vol: ‘’Ik voelde dat ik daar niet écht mezelf kon zijn. Door de opleiding was ik gebonden aan wat leraren wilden dat er gemaakt werd; dan moest ik bijvoorbeeld een documentaire maken waarbij er geen ruimte was voor mijn eigen ideeën. Ik ben eigenwijs en weet wat ik wil maken en leren. Ik zocht zelfstandigheid op, er ontstond bij mij een gevoel dat ik slim genoeg was om alles zelf te regelen.’’ Zo beëindigde Luuk zijn vier-maanden-langes loopbaan aan de DFA. ‘’Naar mijn mening zijn opleidingen een beetje ‘outdated’; Online staat alle informatie die je nodig hebt. Ik denk dat een opleiding alleen handig is voor mensen die nog niet zeker weten wat ze willen gaan doen. Een opleiding biedt dan houvast. Als je weet wat je wil doen en daar discipline voor hebt, is een opleiding niet nodig. Dan spreek ik wel vanuit mijn eigen vakgebied. Voor mensen die de zorg in willen is dat natuurlijk heel anders.’’
’Waarom zouden anderen mij willen helpen?’
‘’Terugkijkend op alles, had ik gewild dat ik in het begin wat zelfverzekerder zou zijn geweest. Ik durfde toen nog niet op mensen af te stappen voor hulp. Zeker toen ik nog helemaal niks had dacht ik, waarom zouden anderen mij willen helpen? Ik ben niemand. Uiteindelijk heb ik me er overheen gezet, omdat ik vond dat ik het écht moest doen, maar dat heeft wel een tijdje geduurd. Het creëren van de film was heel erg mooi. Ik heb nieuwe mensen ontmoet en daarmee samengewerkt. Daar heb ik veel van geleerd.’’
Streven naar meer
‘’Of ik ondertussen zelf al een oplossing heb gevonden op de ‘struggles’ in de film? Haha, oh wat diep. Nee, ik denk het niet. Ik ben nog steeds wel op zoek naar íets. Het is bij mij nooit goed genoeg en ik wil altijd meer. Toch denk ik dat dat niet een kwaaltje van mezelf is, maar dat de meeste creatievelingen altijd streven naar meer.’’