Als jongste Brabander in de Tweede Kamer wil Daan de Kort (30) jongeren, Brabanders en mensen met een beperking vertegenwoordigen. Neemt de Veldhovenaar niet te veel hooi op zijn spreekwoordelijke vork? Op zijn 18de sloot hij zich aan bij de VVD in Veldhoven, werd op zijn 25ste wethouder en zit nu sinds zijn 29ste in de tweede kamer.
Je zit nu 1,5 jaar in de Tweede Kamer, hoe bevalt het tot nu toe?
“Super goed. Het is ontzettend gaaf om Brabant en mensen van onze generatie te vertegenwoordigen. Het is erg bijzonder om een van de 150 kamerleden te zijn die op de blauwe stoeltjes mogen zitten en kunnen meebepalen over welke kant we opgaan met ons land.”
Het lijkt mij best zwaar werk, is dat zo?
“Ja, als je wil hoef je niet te slapen. Gelukkig is dit mijn hobby, dus dat maakt het een stuk makkelijker. Tuurlijk heb je werkdruk, maar dat had ik als wethouder van Veldhoven ook al, dus ik ben vanaf een jonge leeftijd al gewend om met die druk om te gaan. Ik ben niet iemand die stilzit, integendeel, ik krijg juist energie van bezig zijn.”
Daan zegt uit een echte ondernemersfamilie te komen. Geboren en getogen in Veldhoven was hij op een jonge leeftijd al een bezige bij. Hij was voorzitter van de leerlingenraad op zijn middelbare school het Sondervick College, hij zette een studievereniging op, startte een eigen bedrijfje voor huiswerkbegeleiding en trad op als diskjockey. Politiek was ook een van die bezigheden.
Je zegt zelf uit een echte ondernemersfamilie te komen, dan lag het vast voor de hand om voor de VVD te kiezen?
“Ik kom uit een middenstandsfamilie, er was niemand actief in de politiek. Het ging in de familie vooral om goed voor jezelf zorgen, hard werken maar ook risico’s nemen als ondernemer. Er werd dus best vaak VVD of CDA gestemd binnen de familie, maar wat voor mij doorslaggevend was, was de beperking die ik opliep in 2008.”
Daan verloor 96% van zijn zicht op zijn 15de. Door een bot dat tegen zijn oogzenuw aangroeide kan hij nu enkel nog contouren zien.
“Ik ben toen eigenlijk gaan denken over hoe ik zelf naar dingen kijk en ik vind dat iedereen in de samenleving onvoorwaardelijk mee moet kunnen doen. We moeten uitgaan van de krachten en talenten van mensen, vooral bij mensen met een handicap. Die gedachtegang herkende ik het meest terug in de VVD.”
Wat voor impact heeft die beperking op jou gehad?
“Ik ken een leven voor en na dat moment. Je staat opeens stil bij het feit dat gezondheid niet vanzelfsprekend is, eigenlijk iets waar je op die leeftijd helemaal niet over nadenkt. Ik moest alles opnieuw leren. Zoals: het inschenken van een glas of tandpasta op de tandenborstel doen. Je moet je op de meest basale dingen gaan focussen.”
Hoe reageerde je omgeving?
“Ik kwam gelukkig uit een omgeving die ook stimuleerde om alles eruit te halen wat erin zit. Vooral mijn vader en moeder hebben veel voor mij betekend. Maar ook vrienden op school of een docent die een stap extra voor mij zette. Dat geluk heb ik gehad, maar dat was ook voor mij de reden om de politiek in te gaan. Als ik een droom mag hebben voor de toekomst; wil ik dat mensen die niet die omgeving hebben, of dat geluk hebben gehad, toch de kansen krijgen die ik heb gekregen.”
Hoe speciaal was het om op je 25ste wethouder te worden in Veldhoven, de jongste in de geschiedenis van de gemeente.
“Het is sowieso, ongeacht je leeftijd, al bijzonder om wethouder te worden, zeker in de gemeente waar je geboren en getogen bent. Ik ben iemand die overal een mening over heeft, en dan is er eigenlijk geen betere plek dan de politiek. Zeker als wethouder ben je een soort minister van je gemeente. Je bent verantwoordelijk voor een aantal dossiers. Zo was ik verantwoordelijk voor economie, sport en onderwijs. Het was heel gaaf om dingen te veranderen in je eigen gemeente. Niet eens om de macht, maar gewoon om dingen te verbeteren. Je hebt veel stemmen gekregen van de kiezer, en het is speciaal om daar dan iets mee te kunnen doen.”
Heb je ook het gevoel dat het verbeteren van de gemeente gelukt is?
“Ik heb het idee dat het goed is gegaan, maar er zijn ook dingen die beter konden. Dat is natuurlijk altijd zo. De grootste verkiezingsbelofte heb ik kunnen inlossen, namelijk parkeren gratis maken in het centrum.”
In de oploop naar de gemeenteraadsverkiezingen in 2018 had Daan als lijsttrekker van de VVD de belofte om parkeren in het centrum gratis te maken. De VVD werd de grootste partij in Veldhoven met 7 zetels. Daan werd wethouder en maakte gratis parkeren in het centrum zijn speerpunt. 2,5 jaar later in 2020 werd het werkelijkheid, mensen kunnen voor twee uur gratis parkeren in Veldhoven.
“Het was best lastig, het klinkt makkelijk, maar er zit veel achter. Het kost bijna 900 duizend per jaar, en ik had maar 400 duizend euro budget, dat hadden we binnen de coalitie afgesproken. Ik kwam dus structureel een half miljoen te kort. Ik heb gewoon heel veel kopjes koffie gedronken met de vastgoedeigenaren in het centrum, met winkeliers, met de supermarkten. Wat mijn insteek was, laten we dan een gastvrij autovriendelijk centrum zijn, en uit onderzoek blijkt ook mensen die met de auto komen meer besteden en langer blijven. Voor winkeliers is dat relevant. Ik heb ze kunnen overtuigen en we hebben een contract gesloten dat de gemeente 400 duizend euro per jaar inbrengt, als die andere partijen een half miljoen per jaar inbrengen. Daarmee konden we onze inwoners parkeren gratis aanbieden.”
Wanneer dacht je voor het eerst, ik zou wel eens in de Tweede Kamer terecht kunnen komen?
“Dat is een goeie vraag. Ik ben altijd bezig met mijn persoonlijke ontwikkeling en volg ook veel trainingen. Ik had een training in 2017 waarin je jouw eigen ambities moest uitspreken. Toen ik erover ging nadenken, had ik voor het eerst het idee: ik wil de Tweede Kamer in. Mijn drive is kansen verbeteren voor iedereen, maar vooral voor mensen met een beperking. Ik kon als wethouder in Veldhoven daar iets voor betekenen, maar als ik dat breder zou willen trekken, dan moest ik naar de Tweede Kamer.”
Hoe is het werk in de Tweede Kamer, wat doe je over het algemeen?
“Iedere dag is anders, dat is wel bijzonder. Maar een gemiddelde week, voor zover dat bestaat, heeft kamerdagen op dinsdag, woensdag en donderdag. Midden in de week ben ik in Den Haag en heb ik debatten en overleggen met collega-Kamerleden of ministers. Je hebt hier ook allerlei verslaggevers van kranten, radio’s en tv’s, daarvoor heb ik op die dagen ook vaak afspraken. Maandag en vrijdag gebruik ik vooral om het land in te gaan. Dan ga je naar bedrijven of scholen, net wat je portefeuille ook is. In het weekend heb je ook wel eens dingen: een werkbezoek, of iets ceremonieels zoals: een dodenherdenking of een opening.”
Je zegt Brabant, jongeren en mensen met een beperking te willen vertegenwoordigen. Hoe behoud je de connectie met Brabant?
“Nou dat kan je wel zien toch!”
Daan wijst grijnzend naar de witte muur van zijn kantoor. Daar hangt de vlag van Brabant en een gesigneerd PSV-shirt.
“Maandag of vrijdag probeer ik echt voor Brabant uit te trekken, dan ga ik daar op werkbezoeken. Daarnaast heb ik een vaste column in een blad in de omgeving Eindhoven Helmond en vaste radiorubrieken bij Kempen FM en andere lokale stations in Brabant. Bovendien probeer ik via sociale media het contact te onderhouden. Ik moet natuurlijk contact houden met mijn portefeuille, maar ik probeer ook zeker contact te houden met mijn regio.”
Je wist dus al vanaf een jonge leeftijd wat je wilde. Veel starters zijn ook nog zoekende, wat zou je tegen hen willen zeggen?
“Ik heb wel veel stappen ondernomen om er zeker van te weten dat dit is wat ik wilde. Ik zou willen meegeven dat je alles moet proberen. Doe ook mee in het bestuur van je plaatselijke vereniging. Het verrijkt je CV en geeft je ervaring. Wees ook niet bang om fouten te maken. Kies voor die baan en neem die stap. Is het niks? Dan kun je altijd nog iets anders proberen. Volg je onderbuikgevoel en intuïtie.”
